Przecudowna za kółkiem.

Wróciliśmy właśnie z małej wycieczki po górach, postanowiłam olać dziś książki i znaleźć chwilkę dla bloga, tym bardziej, że chciałabym, aby zyskał jakąś popularność, czegokolwiek przez to nie rozumiem.

Jako bardzo początkujący kierowca (właśnie kończę kurs), mogę pochwalić się kilkoma wspaniałymi historiami na drodze.
Dziś jechałam sobie na luzie przez miasto, moja przedostatnia jazda, więc można powiedzieć, że jeździć umiem. Nagle, jak gdyby nigdy nic, ciężarówka wyjeżdża z posesji, wjeżdża na mój pas i jedzie pod prąd prosto na mnie. Oczywiście mój przeukochany instruktor właśnie zagadał się przez telefon, więc wszystko było na mojej głowie. Dzięki Bogu, że lewy pas był wolny i mogłam na niego zjechać, aby bardzo odpowiedzialny kierowca z ciężarówki mógł kontynuować jazdę pod prąd.
Wczoraj natomiast niemalże potrąciłam kolejnego bardzo odpowiedzialnego pana, który wyszedł na ulicę tuż przed moim samochodem (nie było to przejście dla pieszych, ani strefa zamieszkania). Całe szczęście w porę, razem z instruktorem, wcisnęliśmy hamulce i wydaje mi się nawet, że pierwsza dopadłam swoich.
Innym razem przejechałam jakiegoś futrzaka na ulicy (oczywiście już nieżywego). Gdyby był żywy miałabym traumę. Oczywiście miałam z tego powodu trochę wyrzuty sumienia, ale przecież nie zrobiłam mu już większej krzywdy, niż ktoś przede mną.
Było tego więcej, ale szczerze mówiąc, wolę poczytać Przeminęło z wiatrem, niż opisywać tu to wszystko... Pokomentuję więc, skoczę pod prysznic i lecę czytać.:) A może jeszcze pouczę się biologii?