Bardzo zmartwiona Kicia.

Kicia z tytułu to ja. Wyglądam mniej więcej tak, jak kociak powyżej, tylko mam brązowe oczy, trochę ciemniejsze futro i bardziej puchowy ogon, choć to ostatnie chyba przychodzi z wiekiem. Ja już jestem dorosłym kociakiem. Niedługo, bo od 10 dni, ale jednak dorosłym.

Wielu z Was pewnie pomyśli "Dziwisz się, idiotko, że jesteś taka zmarnowana, a siedzisz i uczysz się, pomimo tego, że są wakacje - odpuść trochę."

Tyle że nie sądzę, aby to nauka była tutaj największym problemem. Spóźnia mi się okres (nie cieszcie się tak, ciążę wykluczam), ale to normalka, mam z nim problemy od maja 2012, ginekolodzy umywają ręce, uważają, że to przez stres. Też tak myślę, ale cóż mam począć?

Denerwuję się jazdami - jestem perfekcjonistką, ale z samochodem nie zawsze potrafię się dogadać.

Martwię się tym, że Gabriel w przyszłym tygodniu wyjeżdża, bo nie jestem pewna, jak zniesiemy nasze pierwsze dłuższe rozstanie.

Po trzecie, mamy już drugi tydzień wakacji, które mijają mi bardzo szybko, a na moim horyzoncie zaczyna pojawiać się wizja ostatniej klasy liceum - studniówki i matury. Kurwa, co ja zrobię z sukienką? Jak ja do cholery zdam tę maturę? Muszę mieć bardzo dobre wyniki ze wszystkich przedmiotów, które zdaję, a czarno to widzę.

Widzicie sami, Kochani moi, jak to strasznie wszystko wygląda. Oczywiście, że  większość tych problemów wyolbrzymiam, ale już mam taką skłonność do teatralizacji.